günlük ruh halimize göre değişkenlik gösterebilir elbet fakat "temelinde" denildiği için bunlardan en önemli iki tanesini sıralayacağım;
(bkz: beklemek) yemeğini, sevdiğini, işini hep bekliyor insan bu da bir süre sonra sıkılmaya sebebiyet veriyor.
(bkz: üşengeçlik) üşendiğimiz için birçok işimizi, sevdiğimiz aktiviteleri erteleyip sonrasında "monoton" dediğimiz
bu ne lan dünün aynısı durumu görülüyor.
velhasıl iş bizde bitiyor, kendi kendimizi sevdiğimiz şeyler ile motive edip hayata daha bir pozitif bakmaya yeltendirtmeliyiz yoksa kimse bizim için kıçını kaldırıp da iki güldürmek adına hokkabazlık yapmaz.
gerçi hokkabazlara gülüyor muyduk ki biz ya?
gülen var ise o kesin maldır, uzaklaşılmalı oradan.